Erfpachtvoorwaarden Camping de Berekuil

De verloedering van de camping de Berekuil is niet alleen een zaak van eigenaar Driessen, maar ook de gemeente Utrecht heeft daar een grote rol in gespeeld. De gemeente heeft haar verantwoordelijkheden niet genomen, terwijl die duidelijk in de erfpachtvoorwaarden beschreven staan.

Vanaf midden jaren 90 van de vorige eeuw toen Camping de Berekuil in handen kwam van V.O.F. Driessen-Schoen, is het verval ingetreden. Eerst werden er chalets door de eigenaar geplaatst en verkocht met een vaste plaats. Toen de standplaatsen eenmaal verkocht waren, werd onderhoud aan de wegen en paden niet meer nodig geacht. Heggen werden nog wel gesnoeid en het gras werd gemaaid maar daarmee is alles gezegd. Het zwembad was slechts een maand per jaar open evenals het kampwinkeltje. Aan kapotte wegen en paden werd niets gedaan. Modderige staanplaatsen en drassige tentenveldjes werden de standaard. De sanitaire voorzieningen voor toeristen werden zwaar verwaarloosd.

Maar het was dan ook niet de bedoeling om er een fijne camping van te maken, maar om de zaak weer door te verkopen voor veel geld aan een projectontwikkelaar die het terrein zou leegvegen en er een soort bungalowpark van zou kunnen maken. Dan is onderhoud immers weggegooid geld.

Na jarenlange verwaarlozing en achterstallig onderhoud werd op 1 oktober 2007 de camping door de eigenaar gesloten. Alle standplaatshouders ontvingen een brief met dank voor de leuke tijd en kregen de vriendelijke groeten. Toeristen werden weggestuurd.

Hier had de gemeente Utrecht moeten ingrijpen maar dat deed zij niet. De horecaondernemer op de camping voorzag dat zijn bedrijf de dupe zou zijn van de illegale sluiting. Via een kort geding wist hij af te dwingen dat de camping weer geopend moest worden.

De camping was weer open, maar toeristen waren niet echt welkom. Op de deur bij de receptie hing een briefje met de tekst “beperkt geopend” en daarbij het tarief van € 50,- per nacht.

De kwalitieit van de camping ging vanaf dat momend hollend achteruit. Medewerkers van Toezicht en Handhaving van de gemeente kwamen bijna wekelijks op de camping. Niet om de kwaliteit van de camping te verbeteren, maar om de standplaatshouders aan te pakken. Chalets die volgens de nieuw verzonnen regels slechts 3 of 4 m2 te groot waren, moesten op last van dwangsommen van maar liefst € 20.000 aangepast of verwijderd worden. Voor iets te grote schuurtjes werden dwangsommen van € 5000,- opgelegd. Bij deze handhaving werd de alom beproefde verdeel-en-heersmethode toegepast. Pak slechts een enkeling tegelijk aan, dan kan men zich niet groeperen.

De camping was inmiddels toeristisch niet meer bruikbaar. Grote groepen beruchte Ierse reizigers betaalden graag € 200 per week per caravan omdat ze vrijwel nergens anders meer welkom waren. Een brief aan het college van B&W en aan de gemeenteraad in mei 2011 heeft niet mogen baten. Ruim een half jaar later kregen we antwoord van het college dat dit niet een zaak was van de gemeente maar tussen de campinggebruikers en de campingeigenaar.

Uit de erfpachtvoorwaarden die door zowel de gemeente als de campingeigenaar zijn ondertekend, blijkt dat de gemeente wel degelijk verantwoordelijk is voor de kwalitit van de camping en dat zij haar plicht niet is nagekomen.

Vrijdag 27 januari 2012 stuurde de belangenvereniging per e-mail een brief naar het college van B&W, de gemeenteraad en de raadsleden over deze erfpachtvoorwaarden.

Een uur later was deze brief al op de website van RTV Utrecht geplaatst met een artikel erbij. Ook kregen we zeer snel een reactie van de VVD fractie die samenhangt met een ander artikel dat eerder de dag op de site van RTV Utrecht was geplaatst.

Lees hier de brief aan de gemeente

Zie ook RTV Utrecht:

Conflict camping de Berekuil sleept zich voort
Bewoners Berekuil sturen brief naar gemeente
Vragen VVD over slechte staat camping De Berekuil
Utrechtse camping De Berekuil zwaar verwaarloosd